10.Umiem o siebie zadbać

Od kilku dni mój stan psychiczny jest w totalnej rozsypce. Cały czas przed oczami mam swój pierwszy raz i te jego słowa „Byłaś beznadziejna”. Nawet nie jestem profesjonalistką! Choćbym nie wiem co zrobiła, moje myśli nadal krążą wokół tego zdarzenia. Mogę uznać oficjalnie, że moje życie właśnie dobiegło końca. Nie dowierzam, że mogłam aż tak nisko upaść. Być dziwką i robić to z facetami. Parę razy w ciągu dnia spiłam się w trupa, a moje nadgarstki nabrały nowych kresek. Pomimo tak wielu zdarzeń najgorszą rzeczą było jedzenie. Darkness powiedział, że klientom  wpijają się moje kości! No szczyt bezczelności! Teraz codziennie jestem pilnowana czy jem. Wzdrygnęłam się, gdy drzwi się otworzyły, a w nich stanął właśnie on.

- Masz na dziś jednego klienta. Będzie za 30 minut – powiedział. Spojrzałam na zegarek, który ułożony był na komodzie - 8pm. To jest jakiś żart. Nie zniosę tego!

Pokiwałam głową, że rozumiem i drzwi się zamknęły. Zeskoczyłam z łóżka i podeszłam do okna.

Na dworze było ciemno, a na niebie widniał księżyc i otaczające jego gwiazdy. Westchnęłam ciężko na myśl, że nigdy więcej nie poczuje wiatru we włosach ani zimnego powietrza uderzającego w moją twarz no chyba, że ich policja znajdzie i zmuszeni będą zmienić miejscówkę. Z powrotem usiadłam na tapczan, podciągnęłam nogi pod podbródek i ułożyłam na niech głowę.

Z moich powiek zaczęły spływać łzy. Oddałabym wszystko, żeby wrócić do domu i do tej głupiej szkoły, widzieć te wszystkie szmaty, nauczycieli, którzy całą lekcje tłumaczyli nowy materiał.

Nie wiem ile już tak płakałam, ale wylałam z siebie co najmniej 5 litrów. Głowa mi pękała, a oczy były napuchnięte. Może mój klient się tak  przerazi, że dobrowolnie ucieknie?

Tak, miejmy taką nadzieję.

Mój wzrok automatycznie powędrował na drzwi, które wydobyły z siebie charakterystyczny dźwięk.

-Aria?

- Louis? – zapytaliśmy w tym samym czasie. Zdenerwowana poderwałam  się z tapczanu i pobiegłam w jego kierunki. Gdy znalazłam się na tyle blisko, popchnęłam go mocno na ścianę, ledwo powstrzymując łzy i  przywaliłam mu w twarz. Niestety  Louis odebrał to chyba jako grę wstępną. Panie Boże widzisz i nie grzmisz! Gwałtownie przytrzymał mój nadgarstek i przyciągnął bliżej siebie.

- Zostaw mnie! – zaczęłam się wiercić, kopać, no wszystko byleby mnie puścił.

- Słuchaj szmato, zapłaciłem dużo kasy i masz wykonać swoją pracę – powiedział jeszcze mocniej ściskając moją dłoń. SKURWYSYN! Przymknęłam powieki czując wilgoć. Zrobiło mi się strasznie gorąco. Czy on nazwał mnie szmatą? Tak, on to zrobił. Jego to nic nie obchodzi, że przegrał mnie w wyścigu pomimo, że nie należę do niego.

- Nie mów tak do mnie. Dobrze wiesz, że przez ciebie tu jestem – czując, że tracę równowagę ukucnęłam na ziemię. To jest palant. Nawet on mi nie pomoże. Umrę tu sama, jeśli nie stara, to jakiś facet mnie zakatuje, jak tak dalej będę się opierać. Moja nadzieja umarła wraz ze słowem „szmato”.

- Wstawaj kurwa – kopnął mnie prawą nogą w brzuch. Zmieniam zdanie. Nie nawiedzę tego chuja!

Wiedziałam, że nie żartuje, dlatego wykonałam jego rozkaz. Stanęłam z nim twarzą w twarz, a moje nogi trzęsły się jak galarety. Zbliżył się do mnie jeszcze bliżej i łapczywie wbił się w moje usta. Z początku stałam jak taki słup i nie oddawałam pocałunku, ale gdy ponownie mnie uderzył szybko zmieniłam zdanie. Spokojnie Aria, tylko nie płacz. Jaka ja byłam głupia, że żyłam nadzieją, że on mi pomoże, a tym czasem to właśnie dziś mam być jego panią? Moje życie to jedno wielkie nieszczęście.

- Proszę – mówiłam między pocałunkami, ale on nie słuchał, zaczął odpinać guziki od mojego porannika. Gdy to zrobił, ślizgi materiał zsunął się po moim ciele tak, że zostałam w samej erotycznej bieliźnie, która  nawiasem mówiąc, była mega obcisła.

- Jesteś seksowna, jak mogłem tego wcześniej nie zauważyć? – wyszeptał mi do ucha. Może gdyby była to inna sytuacja chętnie bym się z nim przespała, ale to ja muszę być na to gotowa, a nie kurwa, bo on chce.

Jego czyny stawały się coraz brutalniejsze. Włożył swoją rękę do moich stringów i przejechał po kobiecości. Po moim ciele przeszło tysiące dreszczy. Pomimo tego nadal stałam jak kołek. Nie prześpię się z nim! Nie ma mowy. Albo? Pora na małą słodziutką zemstę. Wbiłam ponownie się w jego usta i przycisnęłam do ściany, dwoma rękami sprawnie zdjęłam jego bluzkę tak, że moja klatka piersiowa stykała się z jego nagim torsem. Zamruczał cicho pod nosem, co dodało mi pewności. Splotłam nasze ręce w koszyczek i pokierowałam nas w stronę tapczanu. Usiadłam na nim okrakiem i zaczęłam sprawnie ruszać pupą, aby go zdenerwować. Gdy to mi się udało, została zrobiona na mojej szyi malinka. Następna do kolekcji – pomyślałam rozpinając jego spodnie.

- Ile miałaś już klientów? – zapytał ledwo łapiąc oddech. To pytanie mnie wryło. Zeszłam z jego kolan i usiadłam obok niego na łóżku tępo wpatrując się w ścianę.

- Odpowiedz – powiedział groźnie.

- Emm no ja… Em no 4 – powiedziałam niepewnie.

- Kłamiesz – warknął ostro. Skąd wie, że kłamię?

-Sześciu, miałam sześciu – mój głos lekko się załamał. Schowałam twarz w dłoniach. To strasznie upokarzające!

-To dobrze, jesteś teraz doświadczona – powiedział. Nie wytrzymałam nerwowo i zepchnęłam go z tapczanu. Jak on tak może do cholery? Jak może być aż tak podłym kutasem? Jak on mnie denerwuje…

- Wypierdalaj stąd już! – warknęłam ostro wskazując palcem na drzwi. Sprawnie podniósł się z podłogi i usiadł na moich kolanach, na co odwróciłam głowę w bok. Nie chcę na niego patrzeć.

Nie spodobało mu się to, ponieważ odwrócił moją głowę w swoją stronę.

- Jesteś moja – powiedział patrząc mi prosto w oczy. Wzięłam głęboki wdech, a moja klatka piersiowa uniosła się. Jak mu przywalę to chyba nie wstanie!

- Twoja? Chyba ci się coś pomyliło! Wpakowałeś mnie w to bagno, którym jest prostytucja i jak ja mam ci zaufać? – zapytałam spokojnie oddychając miarowo. Nic nie powiedział tylko mnie przytulił.

- Wyciągnę cię z tego, obiecuję – szepnął mi do ucha.

- I co myślisz, że ci tak nagle zaufam? Wybaczę i będzie wszystko dobrze? Nie, nie cofniesz czasu! Nie odzyskasz mojej godności, która zanikła po tym, gdy przychodziły do mnie te stare kutasy. Tych gwałtów, bo nie chciałam się z nimi pieprzyć! Doskonale wiedziałeś, że nie jestem na to gotowa, boję się dotyku, brzydzę się mojego ciała, a ty co? Tak po prostu przegrałeś mnie w wyścigu za jakąś jebaną kasę! Jak ja mam ci do cholery zaufać. Masz mi obiecać w tej chwili, że gdy wyciągniesz mnie  z tego gówna, znikniesz z mojego życia. Jasne? – zapytałam ledwo powstrzymując łzy. Pomimo tego smutku czułam się jednak dumna z siebie za to, że w końcu zebrałam się na odwagę i powiedziałam mu prawdę. Moja przemowa płynęła prosto z serca. Boli mnie to, że nasza znajomość skończy się w ten sposób. Zresztą ona wcale nie powinna się zacząć.

Louis nic nie robił, tylko wpatrywał się we mnie jak w obrazek. Może analizował po kolei moje słowa?

- Nie mogę ci tego obiecać – oznajmił wstając. – Tylko ze mną będziesz bezpieczna – powiedział po krótkiej pauzie.  Po prostu zajebiście.

- Umiem o siebie zadbać – warknęłam nie zmieniając swojego zdania.

- Tak? Jakoś nie widzę. Nie posłuchałaś mnie, miałaś zostać w domu do jasnej cholery! – podniósł ręce do góry i zaczął nimi wymachiwać w geście niezadowolenia.

- Nie jestem twoją zabawką, nie jestem na każde twoje pstryknięcie palcem. PO CHUJ SIĘ ZAKŁADAŁEŚ O MNIE?! TO NIELEGALNE! – mój ton głosu podniósł się do maksimum.

- Dzięki mnie twoje życie zmieniło się, nie jesteś już głupią anorektyczką. Gdyby nie ja, dawno leżałabyś w grobie - parsknął śmiechem. Auć.  Zabolały mnie jego słowa. Moje ciało oblała fala gorąca. Słabo mi.

- WYPIEPRZAJ Z MOJEGO ŻYCIA! Nie chcę cię znać – mój głos lekko się załamał po wypowiedzeniu pierwszego zdania. Nie miałam siły sterczeć tak tu i kłócić się o jakieś gówno.

- Mógłbym, ale bez mojej pomocy stąd nie uciekniesz – powiedział roześmiany tą sytuacją. Totalnie mnie zgasił, ale to prawda. Bez jego pomocy zostanę tu na zawsze.

- Jeśli mnie zostawisz, podam was na policję: ciebie, twoich kolegów, adres miejsca, gdzie odbywają się wyścigi, wasze kryjówki, burdele, no wszystko – starałam się, aby mój ton głosu był jak najpoważniejszy.

-Nie zrobisz tego, ryzykujesz życiem – powiedział z chamskim uśmiechem.

- Chcesz? Możemy spróbować. Serio i życie ma być stawką? Jeszcze parę klientów i sama przyłożę sobie pistolet do skroni - powiedziałam puszczając mu oczko. Podeszłam do drzwi i wyszłam przez nie. Mam to w dupie, że nie wypełniłam jego pragnienia. Gdzieś tam w środku jest mała  nadzieja, że Louis mnie nie wyda. To by jeszcze bardziej rozwścieczyło Darknessa i miałabym dwa razy więcej klientów, a tego bym nie zniosła. Zbiegłam po metalowych schodkach i skierowałam się prosto do baru. Na całe szczęście Danny nie miał dużego ruchu, więc gdy tylko znalazłam się przed barem, przeskoczyłam przez ladę i przytuliłam się do niego. On z początku zaszokowany moim czynem przytulił mnie również. Po moich policzkach zaczęły spływać łzy. Jak on mógł mnie potraktować jak szmatę? Dlaczego to zawsze ja musze przejechać się po ludziach? Nie dosyć mi życie w dupę dało?

- Cii, nie płacz – odgarnął moje włosy z twarzy. To niesprawiedliwe, że jestem taka niska.

- On… On nazwał mn-nie suką – szlochałam w jego koszulę. Nagle poczułam, jak ktoś próbuje mnie od niego odkleić. Dobrze wiedziałam kto to, wiec jeszcze mocniej wtuliłam się w bruneta.

- Słuchaj kutasie, jeśli jej nie puścisz, zabiję cię – zagroził Louis, nie dając za wygraną. Zdawałam sobie z tego sprawę, że on jest do tego zdolny, więc dobrowolnie odsunęłam się on Dann’ego.

Wzięłam głęboki oddech i odwróciłam się na pięcie,  po czym spojrzałam na zadowoloną twarz Tomlinsona.

- Z czego się cieszysz? – zapytałam ocierając łzy. Nic nie odpowiedział, tylko chwycił łapczywie mój nadgarstek.

– Zostaw ją – wstawił się za mną Dan. Ulżyło mi. W głowie pojawiło się tysiące myśli, co by było gdyby on się nie odezwał. Ja z tym chorym psychicznie człowiekiem sam na sam, w cztery oczy? Przełknęłam głośno ślinę i wyrwałam mu swój nadgarstek wtulając się jeszcze raz w koszulę Dann’ego.

Widziałam te jego złość w oczach. Zacisnął dłoń w pięść i napiął swoje mięśnie.

- Widzimy się jutro – rzekł oschle odwracając się. Gdy tylko jego sylwetka zniknęła za drzwiami wyjściowymi odetchnęłam z ulgą.

- Dziękuję – powiedziałam cicho.

- Drobiazg, ale Arią uważam, że powinnaś iść się położyć. Jesteś zmęczona – powiedział głaszcząc moje plecy.

- Boję się – powiedziałam szybko, ale taka była prawda. Zdarzało się już kilka takich sytuacji, że jacyś mężczyźni weszli do mojego pokoju i położyli się obok mnie.

- Zaraz kończę, posiedzę z tobą do póki nie zaśniesz, dobrze? – zapytał, a ja pokiwałam twierdząco głową. Wyszłam z lady i usiadłam na jednym z obrotowych krzeseł. Czułam na sobie wzrok tych wszystkich mężczyzn, którzy oblizywali usta na mój widok i gwizdali  jak do psa. Czułam się strasznie niezręcznie. Nie lubię takich sytuacji.

Po dziesięciu minutach razem z Dannym udaliśmy się do mojego pokoju. Czuje się przy nim bezpiecznie.

Louis*

Trzasnąłem mocno drzwiami i od razu skierowałem się do salonu, gdzie siedziała Candy z Aronem. Oglądali jakiś film. Podszedłem bliżej i zająłem miejsce na fotelu, po czym tępo wpatrywałem się w ścianę. Oni ją gwałcili. Aria mnie okłamała. Nie miała sześciu partnerów, tylko więcej. Musze się dowiedzieć, kto jej to zrobił, to im chuje poobcinam.

- Porwali ją? – zapytał Aron ściszając telewizor. Jego słowa totalnie mnie ożywiły, spojrzałem na niego spod byka i podniosłem jedną brew.

- Kogo? – udawałem głupiego.

-Arie, baranie – jego dźwięczny śmiech wypełnił się po pokoju. Candy widząc moją minę gwałtownie wstała.

- Louis, ty chuju! Jak mogłeś jej to zrobić? Ona do jasnej cholery jest taka drobniutka, bezbronna. Widziałeś się chociaż z nią? – zapytała rozzłoszczona.

- Chciałem z nią uprawiać seks – rzuciłem szybko, spuszczając wzrok na dół. Wiedziałem, że moje słowa tylko jeszcze bardziej podniosą jej ciśnienie.

- ARON, IDŹ KURWA PO NÓŻ, JA GO ZABIJĘ! CZYŚ TY, DO KURWY NĘDZY ZDURNIAŁ?! POSZEDŁEŚ TAM PO TYM, BY SIĘ Z NIĄ PRZESPAĆ?! - zaczęła nerwowo przemieszczać się po pokoju, tworząc kółka.

- Jak tam wszedłeś? – zapytał zdziwiony Aron.

- Zapłaciłem mu sporo kasy.

- No i jeszcze mu kurwa zapłacił! Aron, trzymaj mnie, bo jak mu przypierdolę to nie wstanie. Louis, do cholery zależy ci na Arii, przyznaj się! – warknęła ostro. Pff no może i mi na niej troszkę zależy, ale nie chcę się z nią związać. Doskonale wiem jak będzie. Jedno spojrzenie w inną dziewczynę i drama time.

- Nigdy nie byłeś taki wobec dziewczyn! Co się z tobą stało? – jej pytanie odbiło się echem w mojej głowie. Candy powiedziała prawdę. Zawsze szanowałem dziewczyny, nigdy ich nie uderzyłem, ale przy Arii chciałem by się mnie bała i nie pyskowała. Jako jedyna dziewczyna odważyła się to robić i chyba to mnie w niej tak denerwowało, a zarazem pociągało.  Dopiero do mnie dotarło, co ja zrobiłem. Przegrałem ją.

- Wiesz dobrze, że bym wygrałbym ten wyścig, tylko ten chuj we mnie wjechał! - gwałtownie wstałem i włożyłem rękę we włosy ciągnąc do góry swoją grzywkę.

- Ale nie wygrałeś! Zresztą to nie był powód, by zakładać się o nią! Nie pomyślałeś, że ją stracisz, co? Przyznaj! Zabolało cię to, że nie straciła z tobą dziewictwa – wskazała na mnie palcem. Po raz pierwszy w życiu nie wiedziałem co powiedzieć. Spojrzałem odruchowo w lewo, gdzie wisiał zegar - 10 pm. Jeszcze nie jest aż tak późno na pójście tam.

- Co ja mam zrobić? – zapytałem lekko zdołowany. Szkoda, że dopiero tak późno zrozumiałem, jaki błąd popełniłem.

- Musisz ją odzyskać – powiedziała od razu.

- Aron, mamy jutro robotę – powiedziałem wychodząc z salonu. Wbiegłem po schodach i poszedłem do mojego pokoju. Rzuciłem się twarzą na łóżko i ciężko westchnąłem. Odzyskam ją.

20. 11. 2013 r. villa Louisa

Gdy tylko się obudziłem, ubrałem na siebie szare dresy i czarny T-shirt oraz białe converse. Nałożyłem na głowę czarną czapkę, po drodze chwytając mój telefon i wyszedłem z domu. Kliknąłem  na pilocie jeden z przycisków, a auto wydało z siebie charakterystyczny dźwięk.

Usiadłem za kierownicę i ruszyłem.

Droga mega się dłużyła. Byłem tak  strasznie podekscytowany, że zobaczę brunetkę, ale zarazem bardzo zdenerwowany na reakcję Darknessa na wieść, że chcę ją wykupić. Dobrze wiem, że ma on problemy z kasą, więc moja oferta będzie idealna.

Gdy znalazłem się przed dużym budynkiem, wyszedłem z auta i skierowałem się do drzwi.

Pchnąłem je do przodu i od razu skręciłem w prawo do pomieszczenia, w którym znajduje się czarnowłosy chuj.

Idąc obok baru, przypomniała mi się Aria, jak wtulona była w tego dupka. Czy czułem się zazdrosny?  Nie, po prostu myślę, że ten kutas zaprzyjaźnił się z Arią i tak namącił jej w głowie, że jej już nie odzyskam.

Zresztą to coś pewnie to nawet nigdy kobiety nie dotykało .

Kurwa Louis, o czym ty myślisz? – uderzyłem się z otwartej ręki w czoło. Przed jego gabinetem czy alfons może mieć gabinet? Dobra, nie ważne. Przed drzwiami stali jacyś umięśnieni faceci. Aż taki słaby jest, że musi mieć ochronę? – zaśmiałem się w myślach.

- Ja do Darknessa – powiedziałem wrednie. Oni tylko wymienili się spojrzeniami i jeden z nich otworzył mi drzwi. Zmierzyłem ich wzrokiem i wszedłem do pomieszczenia.

         

Hello mouse !!

Naprawdę przepraszam was ,że tak długo nie dodawałam . Wybaczcie .

Mam nadzieję ,że podoba wam się ten rozdział , bo ja nie zaliczam go do udanych . Nudny jest ! I trochę bezsensu .

Jeżeli chcecie coś wiedzieć o mnie lub o bohaterach pytajcie mnie na asku J

See you !

29 komentarzy = next